Folia (membrana) paroprzepuszczalna - zastosowanie, montaż

Membrana paroprzepuszczalna charakterystyka i zastosowanie

Membrana paroprzepuszczalna zwana inaczej membraną dachową lub wiatroizolacją to zwykle warstwa o niewielkiej grubości, która zabezpiecza przed przedostaniem się wody wnikającej pod poszycie zasadnicze do materiału termoizolacyjnego. Z jednej strony nie pozwala przedostać się kroplom wody od zewnątrz a z drugiej jej struktura pozwala na swobodny przepływ pary wodnej od wewnątrz. Jednym z najważniejszych parametrów charakteryzujących folie paroprzepuszczalne jest parametr Sd. Współczynnik oporu dyfuzyjnego (Sd) to równoważna dyfuzyjnie grubość warstwy powietrza stanowiąca opór dla pary wodnej. Sd wyrażone jest w metrach. Im mniejsza wartość tym mniejszy opór dyfuzyjny i większa paroprzepuszczalność folii. Knauf Insulation oferuje wysokoparoprzepuszczalną membranę Homeseal LDS 0.04 fix plus o zintegrowanych paskach kleju oraz współczynniku Sd= 0,02.

Prawidłowy montaż membrany paroprzepuszczalnej

Przed montażem folii paroprzepuszczalnej należy sprawdzić, czy konstrukcja dachu jest stabilna, czysta i sucha oraz czy na jej powierzchni nie ma elementów mogących uszkodzić wiatroizolację. Pierwszy pas membrany powinien być rozwijany bezpośrednio przy okapie i równolegle do niego. Kolejne pasy membrany powinny biec równolegle do siebie, a każda następna warstwa powinna zostać przesunięta odpowiednio wyżej w kierunku kalenicy. Wszystkie pasy membrany powinny być docięte na pożądaną długość, wyrównane i przymocowane do krokwi. Strona z nadrukami jest stroną wierzchnią i w trakcie montażu musi być widoczna i zwrócona do góry. Pasy membrany należy układać w sposób gwarantujący stały i jednocześnie luźny naciąg, który zagwarantuje, że między krokwiami nie powstaną zwisy lub fałdy, a membrana nie będzie nadmiernie naprężona. Każdy kolejny pas powinien przykrywać poprzedni, umiejscowiony niżej, zakładem wykonanym w obszarze wyznaczonym przez nadrukowane na membranie linie pomocnicze. Wielkość zakładu nie może być mniejsza niż 10 cm, a w uzasadnionych przypadkach (mniejszy kąt nachylenia dachu, zwiększona ekspozycja na działanie wiatru) powinna być odpowiednio zwiększona do 15 lub 20 cm. Membrana powinna być mocowana do krokwi za pomocą nierdzewnych gwoździ z płaskimi główkami lub zszywek. Mocowanie powinno się odbywać wyłącznie w obszarze przeznaczonym do przykrycia przez zakład kolejnego pasma. Od góry membrana jest dociskana do krokwi za pomocą kontrłat (mocowanych do konstrukcji dachu za pomocą nierdzewnych łączników, np. gwoździ). Odległości pomiędzy kolejnymi kontrłatami nie powinny przekraczać 1,2 m. Jeśli jest to możliwe należy do minimum zmniejszyć ilość łączeń membrany w ramach jednego pasa (np. w przypadku skończenia się rolki i konieczności rozpoczęcia kolejnej). Pionowe zakłady w przypadku takich łączeń powinny być nie mniejsze niż 10 cm, muszą być wykonywane w sposób bardzo staranny na krokwiach i przykryte kontrłatami, a miejsce styku dwóch części membrany musi zostać uszczelnione poprzez naklejenie taśmy uszczelniająco-naprawczej. Aby uzyskać jak najlepszą przyczepność powierzchnia membrany powinna być sucha oraz wolna od brudu, kurzu i tłuszczu. Kontrłaty powinny mieć grubość nie mniejszą niż 25 mm. Powstała przestrzeń umożliwia wentylację i ewentualne odprowadzenie wody. W przypadku elementów przechodzących przez dach i wychodzących ponad jego połać (np. kominy lub okna dachowe) membranę należy rozciąć, po czym umocować ją do boków danego elementu odpowiednio uszczelniając ze wszystkich stron. Nad tak obrobionym elementem konieczne jest zamontowanie dodatkowego pasa membrany uformowanego w kształt rynienki, wystającego z obu stron poza dany element. W przypadku montażu membrany na dachu, którego elementy stykające się z membraną (np. krokwie, deskowanie, kontrłaty) zostały wcześniej zaimpregnowane, montażu należy dokonywać dopiero po całkowitym wyschnięciu środka impregnującego. Dla wszystkich konstrukcji dachowych, a zwłaszcza tych o wyższym stopniu skomplikowania bądź niestandardowych, należy zawsze stosować się do wytycznych zawartych w zatwierdzonym projekcie technicznym dotyczącym danego obiektu. Należy przestrzegać wytycznych producenta materiału zastosowanego jako ostateczne pokrycie dachowe. Koniecznym jest stosowanie szczelin wentylacyjnych oraz zapewnienie właściwego odprowadzenia ewentualnej wody z membrany (zacinający deszcz, śnieg, wykroplona para wodna z budynku) oraz stosować się do ogólnie znanych zasad sztuki dekarskiej i budowlanej.

Folia paroprzepuszczalna a paroizolacyjna

Zarówno przy dachach jak i ścianach szkieletowych odpowiedni dobór warstw przegrody ma kluczowe znaczenie dla jej prawidłowej pracy oraz zabezpieczenia przed gromadzeniem się wilgoci czy wystąpieniem grzybów lub pleśni. Od wewnętrznej strony przegrody zwykle układamy folię paroizolacyjną lub opóźniacze pary, które ograniczają przepływ pary wodnej i charakteryzują się wysokim parametrem Sd. Folie te mają głównie za zadanie chronić wełnę przed zawilgoceniem. Od strony zewnętrznej stosujemy membrany wysokoparoprzepuszczalne o niskim parametrze SD, które mają za zadanie odprowadzenie potencjalnej wilgoci z materiału termoizolacyjnego i ochronę przed deszczem i śniegiem, który może dostać się pod pokrycie właściwe. Odwrócenie foli w przegrodzie miałoby katastrofalny w skutkach następstwa, dlatego tak ważny jest ich odpowiedni dobór.

Folia paroprzepuszczalna- jaka najlepsza ?

Stosując folie paroprzepuszczalne należy zwrócić uwagę na kilka parametrów. Oprócz parametru Sd istotna jest również wytrzymałość na rozdzieranie. Trzeba na to zwrócić uwagę, zwłaszcza kiedy tego typu membranę stosujemy na pełne deskowanie. Pracująca więźba dachowa i wystające gwoździe mogą przyczynić się do uszkodzeń membrany i tu parametr wytrzymałościowy będzie tym kluczowym. Każda folia paroizolacyjna ma również swoją odporność na UV. Odporności te wynoszą od dwóch tygodni do nawet kilku miesięcy przed ułożeniem właściwego pokrycia lub okładziny elewacyjnej. Ten parametr jest bardzo istotny zwłaszcza w obliczu braku materiałów budowlanych czy firm wykonawczych. Kładąc folię paroprzepuszczalną o krótkim czasie ekspozycji na UV nie możemy pozwolić sobie na zmiany w harmonogramie budowy. W przypadku, gdy nie jesteśmy pewni w jakim czasie dostarczone zostaną nam materiały pokryciowe lepiej zaopatrzyć się w membranę o wyższej wytrzymałości na UV. Na rynku dostępne są różnego rodzaju folie paroprzepuszczalne. W przypadku membran bez pasków kleju konieczne jest zastosowanie na łączeniach taśmy uszczelniającej. Ostatnio coraz bardziej popularne są membrany z zintegrowanymi paskami kleju, które zapewniają szybszy montaż oraz poprawiają szczelność pokrycia wstępnego.