Ściany możemy podzielić ze względu na swą rolę w budynku na przegrody wewnętrzne i zewnętrzne. Ściany zewnętrzne oprócz pełnienia funkcji nośnej odpowiadają również za aspekt izolacyjny, zarówno pod kątem termicznym jak i akustycznym. Ze względu na technologię budowy ściany zewnętrzne możemy podzielić na jednowarstwowe, dwuwarstwowe i trójwarstwowe. Ściany jednowarstwowe zbudowane są z elementów o większej grubości, które z reguły wystarczy tylko otynkować. Grubości takich ścian oscylują w granicach 35- 44 cm i zwykle wykonane są z pustaków ceramicznych wypełnianych w środku wełną lub pustaków z gazobetonu o małej gęstości i dobrych parametrach termicznych. Ściany dwuwarstwowe to najpopularniejsze rozwiązanie na rynku polskim. Konstrukcję nośną stanowi mur z ceramiki, gazobetonu lub silikatów najczęściej w przedziale grubości od 20 do 30 cm. Następnie taka ściana podlega dociepleniu styropianem lub wełną metodą lekką mokrą. Rozwiązaniem najtrwalszym, ale zarazem najdroższym jest ściana trójwarstwowa. Taka przegroda składa się z warstwy nośnej (podobnie jak w przypadku ściany dwuwarstwowej), warstwy termoizolacyjnej oraz warstwy osłonowej.
W zależności od technologii wykonania i użytych materiałów przekrój przez ścianę trójwarstwową może wyglądać w rozmaity sposób. Wewnętrzną ścianę nośną najczęściej stanowi mur z pustaków o szerokości 18, 18,8, 24 lub 25 cm w zależności od producenta i rodzaju materiału murowego. Następnie stosuje się materiał termoizolacyjny. Przeważnie jest to wełna lub styropian, ale możliwe jest również zastosowanie płyt PIR czy wełny wdmuchiwanej luzem (w tym przypadku najpierw wykonujemy ścianę osłonową). Materiał termoizolacyjny w postaci płyt mocowany jest kotwami a rodzaj kotew uzależniony jest od występowania szczeliny wentylacyjnej lub jej braku. Ścianę osłonową można wykonać na wiele sposobów. Może stanowić ją cegła klinkierowa, która zapewni estetyczny wygląd i trwałość elewacji. Tańszym, ale mniej trwałym rozwiązaniem jest zastosowanie płytek klinkierowych o grubości 1-2 cm. Kolejnym sposobem jest zastosowanie pustaków o grubości 8-12 cm i ich otynkowanie. W przypadku elewacji wentylowanych można zastosować również inne warianty. Mogą to być płyty HPL, elewacje drewniane, włókno-cementowe, kamienne, ceramiczne czy chociażby popularne ostatnio dachówki na elewacji.
W przypadku lekkich ścian osłonowych podwieszanych i elewacji wentylowanych nie jest wymagany dodatkowy fundament. Przy zastosowaniu cięższej ścianki murowanej taki fundament jest niezbędny. Można wykonać go na 2 sposoby. Pierwszym jest poszerzenie fundamentu właściwego i zastosowanie tak zwanej półki pod murowaną ścianę osłonową. Drugim jest zaprojektowanie dylatacji i oddzielnego fundamentu pod ścianę osłonową, ale w takim przypadku należy również przewidzieć i odpowiednio zabezpieczyć taki mur przed różnicą osiadania. W przypadku, kiedy nie ma możliwości poszerzenia lub wykonania oddzielnego fundamentu możliwe również jest zastosowanie konsoli startowych i podwieszenie muru na wspornikach w postaci kątowników stalowych lub aluminiowych, ale takie rozwiązanie będzie z reguły najdroższe.
Pustka powietrzna zwana inaczej szczeliną wentylacyjną pozwala na odprowadzenie wilgoci z materiału termoizolacyjnego i jest najbardziej rekomendowanym rozwiązaniem ściany trójwarstwowej. W przypadku zastosowania cegły klinkierowej przynajmniej co metr stosujemy puszki wentylacyjne w przyziemiu i zwieńczeniu elewacji dla swobodnego przepływu powietrza. Przy zastosowaniu innych elewacji wentylowanych również powinno się zapewnić swobodną cyrkulację powietrza stosując kratki wentylacyjnie wejściowe na dole elewacji i kratki na zwieńczeniu ściany osłonowej.
Lepszym rozwiązaniem z uwagi na odprowadzenie pary wodnej jest zastosowanie wełny i szczeliny wentylacyjnej. Przy planowaniu zastosowania np. cegieł klinkierowych rekomendowana jest wełna mineralna skalna lub wełna drzewna i pustka powietrzna.
W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych często wykonywano ściany zewnętrzne trójwarstwowa w postaci warstwy nośnej, pustki powietrznej i warstwy osłonowej bez udziału dodatkowej izolacji termicznej. Takie przegrody mogą nie spełniać obecnych wymagań i ich termoizolacja jest jak najbardziej zasadna i technicznie poprawna. W takim przypadku, warto rozważyć docieplenie pustki powietrznej wełną mineralną do wdmuchiwania Supafil.
Najważniejszymi zaletami ściany trójwarstwowej są: trwałość, solidność oraz niepodatność elewacji na uszkodzenia. Do wad należą jej koszt oraz pracochłonność wykonania. Każdy inwestor powinien rozważyć taki rodzaj ściany z uwzględnieniem aspektów ekonomicznych i dostępności wykwalifikowanych wykonawców specjalizujących się w wykonywaniu tego typu konstrukcji, aby zaoszczędzić kłopotów na budowie. Ściana trójwarstwowa jest najlepszą pod kątem technicznym i wytrzymałościowym i jest to najczęstsze rozwiązanie stosowane w krajach Beneluksu.
W Knauf Insulation działamy zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju. Dlatego dążymy do zminimalizowania śladu węglowego i wdrażamy gospodarkę cyrkularną (reduce, reuse, recycle). Oferujemy produkty, które pomagają tworzyć energooszczędne budynki. Nowe opakowania wełny Knauf to kolejny krok w zmniejszeniu wpływu na środowisko. Pack it Smart!
30.08.2023
